(Clubarchief maart 2003)

De 'stille kracht' achter de nieuwbouw

Magistraal, in één woord gezegd." Pieter Merkx hoeft er niet lang over na te denken. Zijn mening staat er: luid en duidelijk. "Als ik aan onze nieuwbouw denk en ik zie Aldert van der Wal daarin functioneren stel ik dat we aan die man heel veel te danken hebben. Op het technische vlak stond hij zijn mannetje. Al die techneuten kregen, naarmate de bouw vorderde, veel respect voor hem. Hij sprak de taal en voorzag de problemen. Echt het is geen gekheid. Als we Aldert er niet zo nauw bij hadden betrokken was het volstrekt anders en minder gegaan. Terecht dat hij bij de opening van het clubhuis in het zonnetje is gezet. Hij verdient het lidmaatschap van verdienste volledig". Enige dagen later is Van der Wal enigszins beduusd als hij deze lovende woorden verneemt. Maar dan weer sterk relativerend: Nou,nou, kom zeg, we gaan niet overdrijven. Ik heb gewoon mijn taak gedaan. Daar stond ik voor en ik heb het met plezier gedaan. Al vind ik die woorden van Pieter natuurlijk wel erg leuk."

Het was niet zomaar bij gebrek aan beter dat Van der Wal werd gevraagd toe te treden tot de Bouw adviescommissie. Samen met nog een aantal anderen sleutelde hij, onder de hoede van Pieter Merkx ,aan het prestigieuze project van Amsterdam. Een periode die hij als zeer enerverend heeft ervaren.,, Ja natuurlijk kom ik uit een branche die vrijwel alle raakvlakken heeft met bouwen en installeren. Ik ben opgegroeid in een installatiebedrijf dat zich o.a. bezig hield met verwarming, elektrotechniek en loodgieterswerk. Een echt familiebedrijf dat na de oorlog enorm ging groeien. We veranderden toen ook van koers. Grootschalige projecten werden aangepakt. De wederopbouw van Nederland kreeg gestalte en het bedrijf dat mijn opa gesticht had groeide mee. Ik begon er, zeg maar als jongste bediende, en ik verliet het pand als directeur. Overigens pas nadat ik het bedrijf had verkocht".

Die verkoop nu ruim tien jaar geleden verschafte Aldert meer vrije tijd. Zeker voor zijn hobby. "Hockey heeft in mijn leven altijd centraal gestaan. Zelf heb ik zeker 25 jaar bij Hurley gespeeld. Toen ik inmiddels de veteranen leeftijd had bereikt verkaste het gezin naar Amsterdam. Dat gebeurde op advies, omdat mijn zoon Rogier zich als een aardig talent had aangediend. Voor zijn ontwikkeling, zo vond men, kon hij beter naar Amsterdam gaan. In het begin had ik er best moeite mee, want er lag en ligt tussen die zusterverenigingen in het Bos toch nog een aardig spanningsveld. Maar dat was snel over dat gevoel. Rogier groeide inderdaad door, speelde jarenlang in heren 1 en haalde zelfs op ,, oudere' leeftijd nog het Nederlands elftal. Bovendien leerde ik een aantal echt fantastische mensen kennen".

Zijn veelvuldige betrokkenheid bij de club viel op. En toen er in de begeleiding van heren 1 een gat viel ("Jan Verboom stopte er plotseling mee') werd hem gevraagd de managersstaf over te nemen. Lang hoefde hij niet na te denken. ,, Het trok me werken met jonge knapen en ik had tijd genoeg.' Zes jaar lang functioneerde hij als een echte Jan de Regelaar, daarin geweldig gesteund door zijn echtgenote en heren 1 had veel profijt en plezier van hem. Terugkijkend:,, Mooie momenten. Die zijn er wis en waarachtig. Maar het mooiste moment was de landstitel in 1994. Na dik vijftien jaar ging de vlag weer in top in het Wagener. Dat team, die saamhorigheid , ja ook die bundeling van talent in alle linies. Het paste wonderwel. Ik ben blij dat ik zoiets van zo dichtbij heb mogen meemaken".

Wim Jesse